“Help me hier weg te gaan! Ze houden met vast op…”
Met hulp van de bronnen op internet ontcijfer ik de woorden. Ik weet dat de cacaoteelt een geschiedenis van uitbuiting heeft. Daarom eet ik alleen gecertificeerde chocolade.
Tegen Pasen eet ik er meer van dan ooit. Vooral eitjes. Ik ontdoe ze gedachteloos van hun gekleurde aluminiumfolie. Het folie verfrommel ik tot een klein balletje.
Pas bij het vormen van het balletje merk ik het papiertje op. Dan zie ik de fabriekshal met de lange rijen inpaksters voor me, die met handschoenen aan elk eitje omhullen.
Na het vertalen van het briefje pak ik mijn spullen. Ik trek ten strijde.
Het is tijd voor een overwinning op dat doodse leven.
geestdodend