Ik lig naakt en bibberend op tafel.
Fase 4. Ik kan me nog herinneren dat mijn moeder me hier op voorbereidde. Dat is lang geleden.
‘Object 19641109 is klaar.’ De vier mannen die naast de tafel staan, sluiten me aan. Geen compassie. Ze duwen naalden diep in mijn aderen en ik zie mijn bloed door de buisjes kruipen. Cijfers op de computer worden gecheckt. Ik hoor ze overleggen maar weet niet wat ze zeggen. Ik durf niet naar het scherm te kijken.
‘Object19641109 is compatible.’ De angst die ik onder controle moest houden, vindt zijn weg door mijn keel naar buiten. Het geluid dat ik maak lijkt niet van mij.
Fase 5. Tijd voor bevruchting. Ik blijf leven.
Nog even.
De sfeer is in elk geval zeker dystopisch genoeg.
Je laat heel veel aan de verbeelding van de lezer over. Dat past helemaal bij dit stukje. Goed gedaan dus!
Ik vind het griezelig. Goed beschreven.