Morgen is het weer zo ver. Ik ga mijn vrouw zeggen dat ze nog net zo mooi is als toen ze achttien was. Ik ga mijn secretaresse omstandig uitleggen, dat ze onmisbaar is. Ik vertel de conciërge dat zonder hem het bedrijf volledig doldraait. Ik ga een aantal bloggers op Hyves complimenteren met hun schrijfseltjes. Mijn schoonmoeder prijs ik de hemel in. Regelrecht. Mijn Wordfeud opponernten loof ik vanwege hun eloquentie. Ik ga openlijk getuigen dat Kluun en Van Royen heus wel grootse literatoren zijn, maar ten onrecht verguisd. Ik buig deemoedig mijn hoofd voor al die briljante bijdragen op deze site. Zoveel latent talent.
Ik ben blij als het overmorgen is. Dan ben ik weer mezelf: direct, oprecht, duidelijk.
Morning after.
Is een pil voor. Tegen.
Morgen blijf ik op bed liggen en niemand komt er in.