Tussen hoge keizervarens vind ik de verknipte resten van de boswachter. Ik verstijf. Mutantkrabben, ook hier!
Ik film het lijk en loop behoedzaam terug naar de open plek, waar de zon de manshoge monsters op afstand houdt en ik de politiezeppelin op kan roepen.
Het bos is doodstil, alsof al het leven plots uit angst pantoffels draagt.
Klik … klak … klinkt het achter mij. In blinde paniek sprint ik naar voren. Iets raakt mijn kuit. Ik negeer de pijn in mijn zwoegende longen en ren als een razende verder, tot ik door struikgewas breek en hijgend stilsta op de open plek.
Langs de bosrand zie ik scharen blikkeren. En het is bijna avond! Koortsachtig tast ik naar mijn mobiel. Vergeefs …
Goed verhaal, en het past ook heel goed binnen het wedstrijdthema.
“leven dat uit angst pantoffels draagt” … dat is pure poëzie!
Opmerking:
De @Frank heeft ervoor gezorgd dat het beletselteken niet meer telt als een woord. Daarom kun je het (zoals het hoort) tegenwoordig los schrijven van het woord.
Dat ga ik onthouden. Hoef ik die truc niet meer te gebruiken …
@Hay Misschien kun je het bij je dystopische inzendingen nog veranderen?
Eerlijkheidshalve vermeld ik even dat ‘Mutaties’ niet splinternieuw is, maar een herschreven (en naar mijn bescheiden mening verbeterde) versie van een van mijn bijdragen uit 2011, namelijk ‘Een uur tot zonsondergang’. Dat was overigens niet met opzet. Mijn geheugen spoeelde me parten. Ik dacht dat vorige stukje voor een andere microwedstrijd (op SOL) gebruikt te hebben, maar nu zag ik het ineens bij ‘soortgelijke stukjes’ terug.
@ Ineke
Oke, nu ik toch bezig ben, loop ik alles nog eens na op die beletseltekens. Dank voor je tip.
@Hay Welkom
Ik kan er niets aan doen, maar ik vind losstaande beletseltekens, zeker als het er ook nog eens veel zijn in een kort stukje tekst, weliswaar volledig taalkundig correct, er echt niet uitzien.
Ik ben het ten dele met je eens. Een beletselteken hier of daar stoort mij absoluut niet, logisch trouwens, anders liet ik ze wel achterwege. Maar ik geef toe dat het er in ‘Mutaties’ wel wat veel geworden zijn. Ik zal eens kijken welke ik er alsnog uit kan gooien.
Let er wel op dat de teller dan dus wellicht boven de 120 kan komen en dat zulke stukjes eenmaal per week verwijderd worden door de automatische boze lettereter.
Het is wel vreemd dat de woordenteller op 0 stond, maar ik volgens het totaaloverzicht toch 121 woorden gebruikt had. Dat schept verwarring. Wat moet ik aanhouden om die lettereter geen kans te geven? De woordenteller of het oevrzicht?
Daar zit inderdaad nog wel een foutje ergens, die beletseltekens (vooral in combinatie met andere leestekens of aan het einde van een stukje) zijn ellendige dingen. Het overzicht is bindend. Maar als ik binnenkort weer wat tijd heb zal ik het het eens oplossen.
Voor mij is het zo duidelijk genoeg Ik houd het overzicht voortaan goed in het oog. Dank …
Bij verreweg de meeste teksten geeft de teller gelukkig geen enkel probleem.
Het maken van een goede woordenteller is een heel stuk ingewikkelder dan je in eerste instantie zou denken en een perfecte oplossing (ook die van MS Word zeker niet!) ben ik nog niet tegengekomen. We blijven er mee bezig
@Frank, ik heb gemerkt dat een woord teveel soms ook komt doordat aan het eind van een regel er nog een spatie staat.
@Ineke Als het goed is wordt die spatie niet meegeteld. Ik zal daar in de toekomst nog eens naar kijken. Maar los van alle grammatica- en spellingsregels blijken er dus zoveel vreemde gewoontes te zijn in de manier waarop mensen schrijven die het woordenaantal zouden kunnen beïnvloeden. Een spatie op het einde van een verhaaltje (of twintig spaties of twintig witregels, of tabs, enfin u snapt het).