De wekker gaat. Afgepeigerd wordt ze wakker. Negen uur geslapen. De hond kijkt haar verwachtingsvol aan. Ze hijst zich uit bed. Eerst de hond maar, dan kijken of er nog energie over is om te douchen. Even zitten na het aankleden. Dan rustig trap af en deur uit.
Op dagen als deze prijst ze zich gelukkig dat de hond oud is en niet ver meer wil. Na 10 minuten staan ze weer binnen. Eten geven, koffie maken, nieuws lezen.
Ze kijkt op van haar scherm. Er ligt een stapel was. Ze moet nog douchen. En ze weet zeker dat ze iets vergeten is, maar kan er niet op komen.
Te moe om boos te zijn mompelt ze in zichzelf: “rotschildklier”.
Tijd om de levothyroxine ook wat te verhogen? Het effect is redelijk dramatisch voor een keer vergeten.
Ah, was het maar zo simpel. Mens moet weer eens a-typisch wezen