Ik kijk in de spiegel en zie een zelfvoldane, lachende kerel.
Het is mij weer gelukt ik heb samen met mijn nieuwe vriend een prachtig akkoord geschreven.
Veel van onze volgers zijn het niet met ons akkoord eens. Vervelende mensen we hebben toch snel en goed gewerkt.
Toegegeven we hebben de beloften aan onze achterban een beetje vergeten.
Hier en daar hebben we zelfs een beetje gelogen. Maar dat hoort bij het vak en die sukkels van volgers zijn dat over vier jaar toch weer vergeten.
Misschien gaat het land naar de klote aan bittere armoede. Die sukkels zoeken het maar uit, moeten ze net als maar ik beter voor zichzelf zorgen.
Mijn functie was en blijft Premier van Nederland.
Het wedstrijdthema zie ik hier niet in terug.