Ik herinner me de dag waarop ik niet meer kind mocht zijn. Het was een paar jaar na de scheiding van mijn ouders. Moeder pakte de zolder grondig aan en stelde me voor een keuze. Ik was nog maar pas tien toen ze met mijn speelgoed in haar handen tegenover me stond te schreeuwen: ‘Wil je dit nog hebben, anders gooi ik die rommel weg!’
Waarom was ze zo boos op mij? Wat had ik gedaan waardoor ik ineens niet meer mocht spelen?
Pas jaren later besefte ik dat ze haar eigen frustraties op mij afreageerde.
Maar die dag dat moeder al mijn speelgoed dumpte vergeet ik niet. Het was een keerpunt van mijn kind-zijn. Een gedwongen metamorfose naar volwassenheid.
En een keiharde les.