Een pinkbotje, een teennagel, een plukje grijs haar en meer. Op de boekenplank in mijn slaapkamer wacht een obscure verzameling potjes op uitbreiding. Persoonlijke relikwieƫn op sterk water herinneren aan vroeger toen synthetische substituten niet noodzakelijk waren.
Vanmiddag onderga ik de finale transitie naar onsterfelijkheid. Mijn hoofd en hersenen, de laatste restanten gevormd door genen van mijn ouders, verruil ik voor een upgrade. Meer geheugen, snellere processor en vervangbare onderdelen.
Ineengedoken op mijn bed staar ik wanhopig naar een leeg glazen potje. Ik wil mijn oude lijf terug, maar ouderdom en aftakeling hebben het onbewoonbaar gemaakt. Een traan biggelt over mijn wang. Ik vang het laatste bewijs van mijn menselijkheid op in het potje en plaats het op de boekenplank.
Wat een treurig en angstaanjagend toekomstbeeld…
Mooi in woorden gevangen!
Thx Inge