Ik kijk op de klok. Nog vijf minuten voor ik weer op moet. Ik sta voor de spiegel en ik recht mijn rug, strijk mijn haar glad, trek mijn mondhoeken omhoog. “Als je verliest, moet je blijven lachen”, zei hij. “Altijd. Dat is leuk voor de camera’s.” Ik staar naar mijn evenbeeld. Mijn ogen kijken mij mistroostig en deerniswekkend aan. Zo kan het niet. Want bij een oprechte lach horen ogen met diamantjes en kleine rimpeltjes er omheen. Ik probeer te denken aan iets vrolijks, aan andere lachende mensen, want dat werkt aanstekelijk. Toch lukt het me niet, mijn ogen blijven dof en doods. Maar nu zie ik ze glanzen. Het komt door mijn tranen. Ik kan maar beter winnen.
« Verbittering (Totalitair deel 4)
Diederik »
« Verbittering (Totalitair deel 4) Diederik »
Communicatie, Fictie
De prijsuitreiking
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van LeonieSuzanne of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
7 reacties
-
Op 28 nov 2012 om 21:42 schreef Hay van den Munckhof het volgende (35w):
Plankenkoorts en angst om af te gaan is zeker niet leuk, maar zoiets maken we allemaal wel eens op de een of andere manier mee. Voor een echte dystopie is toch wel iets meer nodig.
-
Op 29 nov 2012 om 12:13 schreef LeonieSuzanne het volgende (31w):
Mijn bedoeling was niet zozeer plankenkoorts centraal te stellen, maar een wereld te representeren waar er geen plaats is voor teleurstelling en waar verlies altijd met een lach moet worden opgevangen.
-
Op 29 nov 2012 om 12:56 schreef Hay van den Munckhof het volgende (98w):
Ja, nu ik het herlees, kan ik dat er wel uit halen. Het gebeurt wel vaker, ook bij mij, dat de bedoeling in je hoofd niet meteen bij de lezer zo overkomt. Daar is feedback zo nuttig voor. Ik vind het dan ook jammer dat zo veel stukjesschrijvers zelden of nooit feedback bij anderen plaatsen. Jij zult je nu bijvoorbeeld afvragen of alleen ik het verkeerd begreep of dat dat bij de meeste lezers zo is. Als je daar een beetje zicht op krijgt, kan dat heel nuttig zijn. Maar dan heb je meer dan één reactie nodig.
-
Op 29 nov 2012 om 15:17 schreef Desiree Felen het volgende (61w):
@Hay, helemaal mee eens. Feedback is fijn, daar leer je van.
@Leonie, toen ik het las dacht ik aan een enge wedstrijd, op leven en dood ofzo. Deed me denken aan een film, (met in mijn achterhoofd dat het onderwerp dystopie is). Zo zie je maar hoe verschillend ons brein werkt. Gedeeltes die niet worden beschreven, vul ik dan zelf in.
-
Op 29 nov 2012 om 16:37 schreef Ineke Wolf het volgende (30w):
@Leonie met de beste wil van de wereld lees ik hier geen dystopie in.
Het lijkt meer op de uitslag van een miss-verkiezing o.i.d.
Leuk geschreven, dat wel.
-
Op 29 nov 2012 om 19:38 schreef LeonieSuzanne het volgende (73w):
Bedankt voor de reacties!
@ Hay, inderdaad, feedback is alleen maar goed! Ik schrijf nog maar sinds kort, dus vind het heel handig
@ Desiree, haha, ja dat klinkt ook spannend!
@ Ineke, de dystopie heb ik willen uitdrukken als een wereld waar verdriet en verlies niet erkend en geuit mogen worden. In zo’n wereld wil ik niet leven. Het leed in mijn dystopie ligt verscholen achter een lach. Mijn dystopie zit dus een beetje verstopt
-
Op 29 nov 2012 om 20:03 schreef Ineke Wolf het volgende (54w):
@Leonie, een dystopie is naar mijn idee niet iets persoonlijks. Het gaat om het scheppen van een wereldbeeld, een samenleving, waarin mensen niet zouden willen wonen.
Het niet mogen uiten/erkennen van verdriet en pijn is iets wat in deze wereld maar al te vaak voorkomt. Een wereld waarin heden ten dage geleefd wordt.
Reageren
« Verbittering (Totalitair deel 4) Diederik »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Cactus)
Reacties
- Ewald Hagedorn: @Han. Zeker verdiend. Hartelijk gefeliciteerd.
- Han Maas: @José. Zo is het ook bedoeld.
- José van Rosmalen: de wereld verandert snel maar kinderen passen zich het makkelijkste aan
- José van Rosmalen: dank @Hekate
- José van Rosmalen: je boosheid spat er van af, ik kan alleen de tekst niet helemaal plaatsen
- José van Rosmalen: mooie schets van de ontwikkeling van de jongen, tegen de (voor|)oordelen in
- José van Rosmalen: verdrietig, je geeft het tijdsverloop en de kanteling in de relatie goed weer
- José van Rosmalen: ik zie er ook wel de humor van in
- José van Rosmalen: Het verleden blijf je koesteren, ook in de gedaante van een cactus
- José van Rosmalen: Ik denk dat er meerderen tegen opzien, beeld van eenzaamheid roep je op
- José van Rosmalen: een mooi afscheid van leraar klassieke talen
- José van Rosmalen: dank @Berdien, @Hekate en @judith
- Mien: Save the best for lest! Toppertje, net als stekelige Theo. Maar geef mij toch maar liever Mischa, met zijn...
- Berdien Blaak: Mien: je maakt het aanlokkelijk de tentoonstelling te bezoeken. De details geven een compleet plaatje.
- Berdien Blaak: Jose: raak gedicht. Kort krachtig en volledig.
Recent
- het kreatuur
- Daar
- Dicactus
- Misbruik
- Een Prettig Gesprek
- Een zeldzame cactus
- Kus de cactus
- Een mantelzorgster is een powervrouw
- Stekels
- Cactus in de schijnwerpers
Beste LeonieSuzanne, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie