Afgelopen maandag. Een uur of acht ’s avonds. Onderweg over de A31 richting Leeuwarden, met twee meiden van vijf en acht achterin.
De jongste: “jammer dat het donker is, dan zie je niets”. Oudste: “dat is mooi, zie je toch nog iets”. Ik luister gespannen hoe dit afloopt. De jongste wordt boos: “als het donker is zie je geen dingen en het is donker dus ik zie niets”.
De oudste slaakt duidelijk hoorbaar een zucht van ergernis. “Ook als je niets ziet zie je iets, begrijp je dat dan niet?” De kleuter pruilt een zacht “nee”. Nog een zucht. De achtjarige filosoof gedecideerd: “Als niets niets was, hadden ze er geen woord voor verzonnen. Dus is het iets”.
Einde discussie.
Beste Martsje de Jong, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie