Eindelijk zit ik dan toch aan mijn kaptafel met vergrootspiegel. Als ik mijn leesbril erbij opzet krijg ik een realistisch beeld van de staat waarin mijn huid zich bevind. Het is duidelijk te zien dat mijn poriën verstopt zitten. En natuurlijk zijn er ook andere ongeregeldheden. Haartjes! Ik moet er aan geloven. De grote gezichtspluk en het geklieder met ontharingscrème op mijn benen kunnen beginnen. Als het warm wordt wil ik op een terrasje in de zon kunnen zitten. In een zwierige zomerjurk. De wintermaanden heb ik kluizenaarachtig doorgebracht. Daar hoort een stukje verwaarlozing bij, vind ik. Maar nu is het lente en ik wil nog een keertje bloeien! Je weet nooit wanneer het je laatste keer zal zijn, nietwaar?
Heerlijk stukje waardoor je de zomer proeft.
Vandaag het leven leven is de ‘boodschap.’
Kortom. Inspirerend.