Ik beschouw deze site voornamelijk als een marketinginstrument. Elders schrijf ik normale verhalen. Normaal in de zin dat ik me geen kunstmatige restricties voor wat betreft de kwantiteit opleg.
Met name fictie is binnen het keurslijf van 120 woorden moeilijk te schrijven. Poëzie is uitgesloten. Columns zijn iets makkelijker te behappen. Een meninkje is snel opgeschreven.
Ik trachtte derhalve met mijn recente stukje wat reacties los te maken. Dat lukte wonderwel. Hoeveel lezers je hier nu werkelijk voorbij ziet komen, blijft echter voor altijd een raadsel.
Marketing staat of valt met je naamsbekendheid. Dat had Kluun ook begrepen. Een marketingjongen bij uitstek; eminent schrijver in geen geval.
Een verkopende schrijver heeft echter altijd gelijk. Dus marketeer ik hier ook stiekem.
Voor wat betreft poëzie ben ik het niet met je eens, Dat past ook binnen 120 woorden prima. Eén woord kan al poëzie zijn, op de juiste plaats geschreven. Gelezen door wie zich aangesproken voelt.
Duim op voor Ineke of juist voor Bob? omdat Bob ook wel weet dat je binnen 120 woorden poëzie kunt schrijven maar op deze manier reacties uit lokt. Handige Harry hahaha. Marketing noemen ze dat Bob.
Je kunt in feite (bijna) alles schrijven binnen 120 woorden, maar of het ook altijd leesbaar zal zijn? In de zin van, leuk om te lezen, is de vraag.
Hier te 120woorden heeft menig auteur laten zien dat het goed mogelijk is om over van alles en nog te schrijven binnen de limiet. En dat het dan ook nog heel goed te pruimen is. Wat zeg ik: dat het resulutaat verrassend kan zijn. Poëzie en proza met hoofdletters geschreven, zulke stukken zitten er echt tussen.
Ik heb een keer poëzie gepost, maar precies in 120 woorden werd het wel een erg gekunsteld sonnet. Maak je het korter dan kan het wel. De grap van deze site is echter om precies 120 woorden af te leveren. Dat kan makkelijk als column, maar moeilijk in een fictief verhaal, als je ook wat uit wilt werken: verhaallijnen en karakters.
BETON 50: correcte analyse.
Cool, een eigen huisfilosoof.
Poëzie kan zeker. Ik heb van alles voorbij zien komen, vooral tijdens wedstrijden. De extra beperking van 120 woorden kan het net wat lastiger maken maar kan ook tot verfijning leiden, het dwingt je om nog beter na te denken over elk woord.
Huisfilosoof? Fraaie titel.
Bob & Bob de Visser….wil de echte BoB opstaan, ik raak hier de weg kwijt!
Bob de Visser is Bob de Visser en dat ben ik dus.
En ik ben Bob: http://120w.nl/schrijvers/Bob/
Hoi Bobs!
Marketing… het allerlaatste waar ik aan dacht.
Ik schrijf voornamelijk fictie en dat bevalt me prima. Juist de restrictie maakt dat je moet werken met ontiegelijk veel ongeschreven woorden, die je aan de fantasie van de lezer overlaat. Daardoor valt er nog veel diepgang te boeken.
Schrijven kent veel vormen van restricties, zoals het door Bob de Visser zelf aangehaalde sonnet. Maar ook een genre is een restrictie. Ieder zijn meug zou ik zeggen.
Verhalen en gedichten willen en mogen gelezen worden. Deze site biedt daartoe een laagdrempelige toegang. Er werken enthousiaste mensen aan deze site, die ook graag willen dat er veel bezoekers komen.
Marketing en gelezen willen worden vind ik niet hetzelfde. Bij marketing is de aandacht belangrijker dan de inhoud.
Tot zover mijn nonfictie.
Als ik fictie schrijf, wil ik situatieve beschrijvingen, een gedegen uitwerking van karakters, een liefst onverwachte pointe en een zekere mate van gelaagdheid.
Zulks valt niet mee in de kwantitatieve beperking van 120 woorden.
Vandaar mijn voorkeur voor de column, waarmee je wel in dit korte bestek een punt kunt maken.
Commercieel gezien is marketing wel zo langzamerhand het heikele punt geworden in de wereld van het schrijven.
Immers zijn Kluun, Van Royen en Noort toonbeelden van vernuftig literair werk? Neen.
Zij slagen echter wel een breed publiek aan zich te binden.
Dus marketingtechnisch zijn zij volstrekt geslaagd in een hoog rendement te behalen.
Wat men ook van hen vindt; het blijft een knappe prestatie.
Weliswaar blijft mijn literaire scepsis.
Bob Visser, wanneer je zo wilt schrijven zoals je aangeeft, dan ben je hier niet op de juiste plek, wanneer je die eisen aan je werk stelt, en zelf meent er niet aan te kunnen voldoen.
Volledig uitgewerkte karakters beschrijven, past uiteraard niet binnen 120 woorden, toch zijn er verhalen genoeg waarin persoonlijkheden duidelijk gekarakteriseerd worden. Zie bv de Notendopverhalen van @GaviMensch om maar eens een persoon met eigen genre te benomen.
Veel schrijvers zien kans om midden in een verhaal te beginnen en daar ook te eindigen, terwijl je als lezer niet het idee hebt dat je iets leest zonder kop of staart. Integendeel, je leest dan een fraai afgerond geheel.
Ik heb niet begrepen dat hier alleen stukken mogen verschijnen van precies 120 woorden. Het mag, graag zelfs, maar dat hoeft, buiten een wedstrijd om, niet.
Daardoor is het ook goed mogelijk om vormvaste gedichten te plaatsen. Naast een rijmschema kennen die gedichten nog meer “voorschriften” zoals het aantal strofen, (afwisselend) aantal regels per strofe, het aantal (afwisselend per regel) lettergrepen enz. Om daar niet boven de 120 woorden te komen maakt het niet moeilijker. Precies 120 woorden kan dan lastig zijn, in die zien dat veel vormvaste gedichten minder dan 120 woorden nodig hebben.
Dat wat mij niet lukt binnen deze kwantitatieve beperking, post ik inderdaad elders.
Korte columns gaan ook prima, maar moeten wat mij betreft wel taalkundig deugen als ik te veel moet weglaten, dan blijft er mijns inziens te weinig over.
Vormvaste poëzie is mij te complex.
Dus ook in terughoudend posten herkent men qua beperking de meester.
OK Bob, je marketing heeft gewerkt: Waar kan ik je meer dan 120 woorden stukken vinden?
Op Hyves.