Vroeger trok ik
met blokken muren op.
Stevige wanden om mij heen
en hield mijn dagen staande
met blokken van daarbuiten.
Tot ik de deur ontdekte.
Het geheim van de natte kus,
zachtjes tegen de deurblok
om hem soepel te laten glijden
in het kader van de post.
Mag ik nu jouw deurpost zoenen
met een een magische kracht daarbij,
waardoor voor de juiste mensen
jouw deur voor altijd kieren blijft.
Potverdikkie. Natte ogen.
ja. geraakt.
Mag!