Hij was goed bezig. Althans, dat beweerde zijn coach van de crisisopvang. Een ex, die het opbracht hem soms in zijn armoedige huurkamertje te bezoeken, vond het ook.
Afkicken. Het woord alleen al. Geen alcohol, geen cocaïne, geen pilletjes. Hij mocht nog net aspirientjes slikken. Koffie, akkoord; liever water.
Nu hij bijna een maand clean was, zag hij haarscherp in wat voor kansen hij had. Weinig. Geen baan, geen opleiding. Kennis noch diploma. Een kansloze jongere. In feite was hij ook nog crimineel. Je moest toch aan die dope komen.
Kerst. Buiten verwaaiden de klanken van “White Christmas”. Hij zuchtte diep en bukte zich naar zijn glazen tafel. Gelukzalig snoof hij het overdadige lijntje op. Vergetelheid was zijn witte kerstwens.
Kerst is niet voor iedereen een sprookje
Een moderne ‘zwavelstokjes’, mooi.