Te zeggen dat Willem Elsschot de Nederlandse taal heeft verrijkt, is een understatement.
Hij heeft ook het kortste hoofdstuk in onze taal geschreven, als ik mij goed herinner negenenzestig woorden, over het nieuwe dienstmeisje dat Louise heette en verscheidene manlijke gasten van pension āVilla des Rosesā het hoofd op hol bracht.
Alfons De Ridder zou zich hier zeker hebben onderscheiden.
Zo is zijn omschrijving waarom de stokoude mevrouw Gendron aan het eind van de maand geen fooi gaf voor het bezorgen van de post op haar kamer, briljant.
Er waren drie redenen:
* allereerst, ze was te gierig,
* verder, mevrouw Gendron wist niet wanneer de Ʃne maand eindigde en de andere begon,
* ten slotte, ze kreeg nooit post.
Hij schrijft goed, gebruikte een paar woorden meer dan wij doen.