Weduwe. Weduwnaar. Wees. Maar woorden voor ouders die hun kind verliezen zijn er niet. Of wel?
Wis, om het gemis.
Was, omdat je niet langer bent wie je was.
Wus, omdat je dagen lijken op een ongestrikte lus.
Wies, omdat het rijmt op verlies.
Waas, omdat alle toekomst minder scherp lijkt dan het verleden dat je niet meer kan vasthouden.
Wuus, omdat je te beduusd bent terug te vinden wie je was.
Woes, om de allesverzengende roes.
Wuis, om het eeuwigdurende geruis.
Wos, omdat het rijmt op los.
Woos, om de boosheid.
Ach en wee. Woorden en werkelijkheid zijn niet altijd te rijmen. Een verlies zo levensgroot mag geen enkele naam hebben. Dan wordt het begrijpbaar, reduceerbaar. Laat het onbenoembaar.
Zo kwam ik ineens op dit bijzondere stukje uit.
Een stukje dat wel een naam mag hebben.