Schrijf mee!
« »

Fictie, Liefde, Mensen

Volle maan

17 mei 2011 | 120w | Manuela Rodriguez Morales | 1

Bijna volle maan. Ze draaide haar hoofd naar rechts. Door de spleten van de luiken zag ze het daglicht langzaam verdwijnen. Ze was op zoek, op zoek naar kracht. Het was tijd. Tijd om los te laten en verder te gaan. Geen energie meer laten wegvloeien. Zijn en genieten. Haat was niet de weg, wraak ook niet. Tijd zou zelf met een oplossing komen, of niet. De kracht van loslaten is weinigen gegeven. Loslaten is laten. Daar waar het thuishoort. Afscheid nemen is moeilijk. De weg naar het onbekende boezemt angst in. Het raam bewoog in de sponning en ging een stukje open, net ver genoeg. De slierten vonden hun weg naar buiten en het heldere maanlicht drong naar binnen.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Manuela Rodriguez Morales of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

5 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »