Waarom wil ik eigenlijk steeds iets met mensen die buitengesloten zijn? Een vraag die ik mezelf de afgelopen weken vaak stel. Het lijkt wel een missie: iedereen gelukkig en in grote verbondenheid verder in het leven. Het antwoord ligt voor de hand: ik heb zelf ooit geworsteld met een gevoel er niet bij te horen.
Ik weet dat het een verkeerde missie is: ik moet de ander zijn proces ook gunnen. Het proces verrijkt op zichzelf al. Maar als ik dan de pijn zie? Weloverwogen en liefdevolle actie.
Stel jezelf een vraag over je toekomst en denk dan even terug in de tijd. Als je dat doet, blijkt je het antwoord wel te kennen. Je kon er even niet bij.
Beste Greta Lugtmeier, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie