Het bed ligt nog zoals je me verliet de ochtend van 29 september. De handdoek waarmee je het laatst je naakte lichaam afdroogde ligt uitgespreid aan mijn voeteneinde, ook nog door mij gebruikt na je vertrek om je nog tegen me aan te kunnen voelen. De deken met sporen van onze hartstocht ligt opgerold in een hoek. Een hartstocht die er eigenlijk niet meer mocht zijn. Het lijkt op een schilderij van een stilleven; een stil leven, ja, het is stil.
« Afscheid van Storm
Potje plutonium »
« Afscheid van Storm Potje plutonium »
Communicatie
Verloren hartstocht
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Petra Teeuwsen of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
1 reactie
Reageren
« Afscheid van Storm Potje plutonium »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Fungiciden)
Recent
- De heer Vreeswijk – mannendingen en vrouwendingen
- De poëzie van vertaalmachines
- Vertaling
- te laat
- De gynaecoloog
- Maar…
- Mevrouw Fiederelsje
- De gevoelige snaar
- Je wordt oud
- Game over
Zucht. Sad, zo’n stilleven.