In V&D zie ik een paspop met een stoere spijkerbroek, dat lijkt me wel wat. Ik probeer me te oriënteren, maar de grote mode afdeling lijkt een chaos in mijn ogen, en ik besluit een verkoopster te vinden. Die is druk in gesprek met een collegaatje. Na achteloos mijn oogcontact en zoekende blik pogingen te hebben vermeden, spreek ik haar maar direct aan. Waar de broek te vinden is. Ze heeft geen flauw idee, en zo zegt ze het ook. Eerst maar eens kijken wat voor merk het is. Dan zoeken. Lang zoeken. Ik werk hier niet, zeg ik nog. Ze loopt nóg een keer terug om te kijken wat voor broek het is. ‘Die hebben we allang niet meer!’
en….kwam er rook uit je oren?
Een zucht van…verlichting, zullen we het daar op houden in deze maand van licht en blijdschap?