Er was eens een tomaat met wel twintig rode haren. Zij lachte niet maar snikte luid. ‘O, haal die haren er toch uit!’
Maar niemand, niemand die dat kon. Ze wilden wel. maar ach…
Twintig rode haren werden almaar langer. Niets was er aan te doen…
Toen de tijd van ’t plukken kwam. En een echte prof hen keurde. Schudde hij heel streng zijn hoofd ‘Wat doe jij hier, jij harige?’
Toen kwam daar het zoontje aan. ‘Ach pappie, wat is dat? Zij heeft allemaal rode haren. Net als ik. Zie je dat?’
Professor knikte. ‘Hier mijn zoon, voor jou.’
Jongen lachte. Pakte snel en fluisterde zacht: ‘Ik bewaar jou, lief tomaatje.’
En zij roodharigen leefden nog lang en gelukkig.
« Het Vuur, de Schommelstoel en m´n Oma
Droombaan »
« Het Vuur, de Schommelstoel en m´n Oma Droombaan »
Mensen, Natuur
Van een roodharige tomaat
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Jacolien of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
Reageren
« Het Vuur, de Schommelstoel en m´n Oma Droombaan »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Wrakhout)
Maartse buien door Han Maas
Recent
- Vraaggesprek met de politie
- Over de balk
- Over schrijven
- Drukte om niets
- Werken bij …
- ‘De Enige Echte’
- Goede buren
- Rooskleurige toekomst
- Platero en ik: Louisette
- Open huizen dag
Recente reacties