Bekijk in gedachten de beelden van een tsunami. Je ziet een dorpje of een stad vredig aan de kust liggen, zich niet bewust van het onheil dat over hen zal komen. Dan doemt de golf op. Een enorme golf, meters hoog, die de huizen overspoelt zodat er daarna geen complete gebouwen meer staan. Daken en deuren, kozijnen en huisraad worden door de straten gesleurd, versplinterde schuurtjes, stallen, onderdelen van… van wat? Al snel is niet meer te zien wat die stukken zijn geweest, het is alleen een kolkende soep.
Zoals die soep, zonder duidelijke delen, gaat het in mijn hoofd af en toe te keer. Maar soms vis ik er een stukje uit. En dat past precies in 120 woorden.
« Ruimtegebrek
Liesje leerde Lotje »
« Ruimtegebrek Liesje leerde Lotje »
Natuur
Tsunami
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Hanneke de Jong of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
1 reactie
Reageren
« Ruimtegebrek Liesje leerde Lotje »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Klysma)
Recent
- Knudde Horster Volksverveemder (Flitnanlitian)
- Wojotke Rekent met Uw, mee, zo blauw zo blauw
- ’t Okshoofd – Amsterdam
- Feiten en fabels
- Het Vrouwengeheim
- College
- Verjaardagsjolijt
- De toekomst voor willen zijn, worden ismen.
- Warmhartig
- ‘Daar gaan me krekette’
herkenbaar. maar soms komt het te laat, zijn de 120 woorden op