Het vale oranje licht van de wekker straalt een ogenschijnlijke intimiteit, maar toont genadeloos de minuten, de uren die verschieten. Halverwege bruusk ontwaakt, zonder heldere reden, begint het ongedurige woelen, dat langzaam groeit tot geïrriteerd gedraai. Rusteloze spinsels in het hoofd komen traag op gang, de versnelling zoekend, spokend in de ijle uren. Ze kennen geen vorm, leiden een eigen leven, mateloos en niet te stoppen.
Op enig moment protesteert het lijf; het kan de rust niet vinden, de vergetelheid. Eenmaal voldoende ontwaakt, ontstaat de twijfel. Opnieuw proberen de slaap te vatten? Of Opstaan? De gedachte aan morgen doet besluiten te blijven liggen. Te proberen.
Ineens is daar dan weer die wekker, en begint, vanuit het niets, een nieuwe realiteit.
Beste dichterbijmij, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie