Het hoofdje gebogen en met de rug naar hen toe probeerde ze haar vochtige ogen te verbergen. De spieren strak gespannen in haar nekje verraadden boosheid en teleurstelling. Nog nooit drong het besef van oorzaak en gevolg zich zo duidelijk aan haar op. Het jaar moet over en de zomervakantie is verpest. Het was te laat en niet genoeg.
Ze draait zich om en toont haar ogen waaruit de tranen zich nu een weg banen over haar wangen. De mascara vlekt over het gelaat, wat een armoedig gedoe. Wil ze hen bespelen vragen de ouders zich vertwijfeld af? Het lukt haar bijna maar het mag niet, opvoeden is een lastige klus!
1001 adviezen spoken door hun hoofd. Welke kiezen ze?
en toch worden ze groot en volwassen
Bedankt voor het wijzewn op dit perspectief! Ik hoop het van harte.