Ze schopt haar muiltjes uit: ze knellen. Heeft ze die hoofdpijn nu van het gehobbel in de glazen koets of is haar bokaal te vaak bijgeschonken? Tevreden kijkt ze terug op de avond. En op de ontmoeting met prins Charming. Niet helemaal toevallig, misschien. Een maand eerder, in haar boudoir, bracht haar moeder hem ter sprake: aangeboren adel, van onbesproken familie. Zelf was ze meer voor zijn ogen gevallen. Ogen met de belofte van 1001 nacht. En hij had humor. Zijn kikkersprong was fenomenaal. Toen de klok drie sloeg, trok de goede Fay haar de paleistrappen af en kwam ze bij zinnen. O, dat hemelbed. Ze heeft het gevoel dat ze wel honderd jaar kan slapen. Op een erwt desnoods.
Heerlijk nuchter sprookje.