Al jaren zie ik je ’s ochtends naderen, vanaf de hoek tot aan mijn deur. Het betekent niet dat wij dichter bij elkaar komen; voor mijn huis blijven we, zoals we beiden zijn.
We praten, soms lachen we, maar zonder echt iets te zeggen gaat elke dag dit moment voorbij.
Vanochtend wilde je me wat vertellen, ik ben vergeten wat; je pakte plots mijn hand, voor het eerst in jaren fysiek contact dat we beiden meer dan gedoogden. Je vingers voelden dik en stijf; ik merkte: je wordt nu oud.
Straks afscheid nemen is waarschijnlijk niet ons probleem, dat deden we al jaren terug. Maar, is er nog een weg om de afstand tussen ons nu (en snel) te overbruggen?
« Kabouterliefde
Het blauwe voetenmonster »
« Kabouterliefde Het blauwe voetenmonster »
Communicatie, Maatschappij
Afstand
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van dichterbijmij of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
Reageren
« Kabouterliefde Het blauwe voetenmonster »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Nieuweling)
Recent
- Spreekuur met Samira
- Lager Weserlust – Bremen 1943
- De teler
- Krijg de pest
- Dolgedraaid
- Proefvakantie met feta
- 18 uur vliegen – 2
- Bolle Bob
- Theo, Tijl en schimmelbestrijders
- Risicoanalyse van een rozenkweker
Recente reacties