Ik geloofde niet in sprookjes, noch in clichĂ©s. Kom op, net alsof je –nĂ©t als je een blunder begaat– de liefde van je leven tegenkomt, die vervolgens als een blok voor je valt. Ha, dus wel! Bij het bewonderen van wat mannelijk schoon botste ik volop tegen een lantaarnpaal. Na het zien van de nodige sterretjes kwam hij in beeld. Donkere krullen, blauwe ogen en die stĂ©m! Perfectie ten top. Hij was erg bezorgd en gaf me zijn nummer. Ik zag in de gedachten al voor me hoe we samen oud zouden worden. Sprookjes bestaan dus blijkbaar toch! Volgende week ga ik naar hem toe… om te laten controleren hoe het met mijn hersenschudding staat. Hij is mijn nieuwe arts…
Recente reacties