Zijn zoetheid was haar dessert. Het kondigde het einde aan, een laatste keer gevoel los tegen beter weten in.
Kleine hapjes nemen om zo lang mogelijk te genieten terwijl het steeds terugkerende getik van de klok tijd versnelde, dichterbij bracht en gelijkertijd verder weg, de rekening onverwacht langzaam in het vizier komend, de herinnering van zijn strelende zoetheid over haar tong vanuit pulserende hartstocht gecreëerd.
Vurig dessert met verassende zachtheid.
Terwijl de wijzers doordraaien en de jas achter in de garderobe klaar hangt, hoopt ze dat de rekening nog even uitblijft, dat het een langzaam geserveerd grand dessert is waarvan de tussenpozen alleen het gevoel en de smaak versterken.
Het moet natuurlijk verrassende zachtheid zijn, hoewel verassend misschien nog niet zo gek is bij vurig.
Ik had laatst in een restaurant aardbei ijs met Madame Jeanette, ik denk dat dat wel een beetje in de buurt komt.
Vurige combinatie, maar we lekker denk ik, kreeg laatst zelf bij een glas wijn aardbeien gevuld met peperkaas. Nog zo’n ondenkbaar lekkere combinatie.
In Spanje vraag je dan om een “pijama”, het is een lang dessert, met kleine beetjes van alles. Als je daar lang genoeg over doet heb je de pyjama vast aan;-)