Behalve de man die samen met mij in het Turkse Istanbul uit het vliegtuig stapte terwijl hij in het Noorse Stavanger moest zijn, heb ik nooit een man verbaasder zien kijken dan collega Freek de Jong toen hem in het Italiaanse Bergamo bij de plaatselijke Chinees het door hem bestelde antipasto crackeriani all’ italiano voorgezet werd.
Het bleken zes stukjes kroepoek, elk partje niet groter dan een vijftig lire munt.
“Chinese marge politiek,” zei ik troostend tegen Freek, “daar kunnen we nog veel van leren.”
Vandaag, een dikke twintig jaar later, lees ik in de krant dat de Chinese economie binnenkort de grootste ter wereld zal zijn. De tekenen daarvoor stonden destijds al aan de wand van dat restaurant geschreven.
