Waarschijnlijk woonde ik inmiddels een half jaar op mijzelf toen ik mijn moeder iets anders voorzette dan een pasta- of rijstgerecht.
Het werd een recept uit het Margriet kookboek, eentje met moderner gerechten dan uit eenzelfde boek waar mijn ouders over beschikten. Beide versies omschreven helder wat er voor een gerecht nodig was en hoe dat te bereiden.
Mijn moeder kwam eten op een woensdag. Het werd gebraden kipfilet, gekookte sperziebonen en aardappelen.
Bintjes.
Tijdens de maaltijd keek mijn moeder mij aan. Het gerecht smaakte laf.
Het zout! Ik had geen zout toegevoegd!
Aan mijn Margriet kookboek (1987) lag het niet.
Zij, bekend met de hongerwinter, at in een stilte vol protest verder.
Italiaans of chinees beviel haar duidelijk beter.
Recente reacties