Het zal, ruw geschat, zo’n dertig jaar geleden zijn geweest, nauwkeuriger weet ik het niet. Mijn vrouw en ik hadden een kamer genomen in een hotel in Luxemburg.
We waren een kwartiertje binnen, even op bed gaan liggen om uit te rusten, niets spannends, toen een aardige jonge vrouw de kamer binnenkwam. “J’ai voulu voir si rien ne vous manque”, zei ze toen ze ons zag, ik wou even kijken of u nog wat nodig had.
Ik was reuze trots dat ik haar Frans zo goed verstond, dat zou me nu niet meer lukken – te doof. Maar ik vraag me tot op de huidige dag af wat ze gezegd zou hebben als ik alleen in die kamer was geweest.
Ik vermoed precies hetzelfde