Als je met dromenduiding bezig gaat, kom je rare dingen tegen. De manier waarop de geest zijn bagage ordent en de emoties rechtlegt, vind ik fascinerend.
Tegenwoordig schrijf ik de dromen, die ik me nog kan herinneren, op.
Naast bagger, waar ik nog helemaal niks mee kan, zijn er ook pareltjes, waar ik dagen op kan kauwen, omdat er steeds nieuwe ingangen te vinden zijn in het droombeeld.
Dit was er zo-ééntje:
Ik loop door een klaslokaal. Voor de klas staat een Meester. Hij heft zijn vinger en zegt tegen mij:
“Wel de waarheid, hè?”
Ik antwoord:
“De waarheid is, dat ik van me hou.”
Ik word wakker van het antwoord…
Het is mijn droom. Hij is geweldig.
Freud leeft!
@Frank Mag je niet meer zonder freudiaanse insteek van jezelf houden dan? Freud is hartstikke dood!
Wat een mooie droom, daar kun je lang over denken. Heb je vaker van deze?
wat een prachtige waarheid
Houden van jezelf, begin van alle liefde
Mooi!