De nacht heeft op de valreep iets gezegd over de dag. Het klonk zo; “Terugkijkend hoor ik duizelingwekkende woorden, uitgesproken alsof ze voor het eerst hun eigen daglicht zagen”. Toen ik mijn zonnenbril afzette, wist ik wel beter.Het is het verschil van dag en nacht. Het duister spreekt haar eigen taal. Het licht wordt pas verstaan wanneer het duister voor haar zwicht.
Geen zonnenbril meer nodig, dacht ik en straalde als nooit tevoren.
Ik denk dat het begrijp, maar ik weet het niet zeker, net zoals met moderne kunst.