En niets meer dan dat
Een grote hoop met niets
Dat is alles wat er overblijft
Puin.
Kleurloos. Geurloos.
Van een onbetwistbare vormeloosheid
Als ik niet beter zou weten zou ik denken..
Gelukkig weet ik
Beter.
Onwetend verdwaal ik
Tot alles is
Ver dwaal ik door tot alles is
Vergaan.
Omwegen. Zijstraatjes. Bochten. En wringen
Tot ik niet meer verder kan
En losse schroeven hun werk doen
Te vergeefs
De afdruk blijft
Gegrift. Ge-etst. Gebutst
Met een bijtel er ingehakt
Per ongeluk
Stuk.
Ouder en wijzer
En klaar met zoeken. Klaar met dwalen
Want zij zal het leren
Tijd.
En tot slot waait weg wat los ligt
Meegenomen door de wind
En rest mij niets dan puin en
Hoop.
Beste Shana, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie