Met al mijn vaart haalde ik het niet. Het scheelde niks, maar ik voelde het toch duidelijk. Meer snelheid was vereist. Maar waar haalde ik zo vlug snelheid vandaan? Krampachtig zocht ik naar manieren om mijzelf meer voortstuwende kracht te geven. Honger als drijfveer bleek dit keer toch echt niet genoeg. Ambitie dan? Dat was vaak wel iets wat me op dreef kreeg. Maar hoe hard ik ook probeerde, ambitie was meer iets voor de lange termijn, en dit was geen lange afstand maar een sprint. In mijn wanhoop vloog ik de supermarkt in, maar met een enkel broodje zou ik het niet halen. Toen, aan de horizon, verscheen een sprankje hoop. Daarmee zou ik er zeker komen. Nu wel.
Recente reacties