Toen ik pas in Jerez woonde gaf ik Engelse les aan jongeren.
Voor elk betalend kind had ik er altijd één extra die niet betalen kon.
Zo had ik Maria José, haar tante betaalde haar lessen en mijn beste leerling: Jesús. Hij kwam uit een daglonersgezin en bracht altijd iets mee naar de les, olijven of noten of fruit, voor ons drietjes. Hij was de enige van de vele leerlingen die ik les heb gegeven, die na een jaar Engels sprak en al snel al als toeristengids aan de slag kon en zo zijn familie van extra inkomsten voorzag.
Maria José, Jesús en ik schrijven elkaar, vijfendertig jaar later, nog steeds.
Een bijzonder trio waren we, bedenk ik me nu.
It takes a long time to grow old friends.
Cheers!