Hij maakte zich los uit de innige omhelzing en drukte nog snel een kus op haar wang. “Ik zal erover nadenken, oké?” Paula knikte bijna onzichtbaar. Simon maakte zich snel uit de voeten, zijn veeleisende baan wachtte op hem. Zonder nog een keer om te kijken, rende hij zowat de mensenmassa in.
Paula baalde ervan, hij zou nooit kiezen. Ze wachtte iedere keer op een antwoord, maar altijd tevergeefs… Het beheerste haar leven. Dag in, dag uit. Om gek van te worden.
Bij thuiskomst ging Simon zitten aan de eetkamertafel ondertussen verwachtingsvol kijkend naar zijn vrouw, die zei: “Tja, schat, ik kon niets anders verzinnen. Hopelijk vind je het niet erg, maar het is weer lasagne geworden.”
Hij kan best kiezen, hij houdt gewoon heel erg van lasagne