Hoewel ik midden in het leven sta qua leeftijd, wil ik een gedachte met je delen.
Af en toe passeert ze de revue: hoe eenzaam ben ik straks?
Mijn glazen bol toont mij:
Ikzelf als actieve alleenwonende dame. Ik heb geen vriendinnen. Als ik mensen wil ontmoeten ga ik naar een digicentrum op het web en eens per week zie ik echte mensen in clubverband. Mijn familie leeft niet meer en de verpleging komt via de computer vragen hoe het met mij gaat. Er hangt een volgcamera in mijn huis voor als ik val.
Snel verstop ik weer die bol. Ik wil het niet weten maar soms wordt ik erdoor gegrepen alsof mijn keel wordt dichtgeknepen. Angst in hoogtij!
voor veel mensen is dat nu al zo. Maar de toekomst vrezen is niet erg productief, Wil, maak zelf (mede) die maatschappij die je wilt.
Gelukkig maar dat nog niets vastligt. En er van alles tevoorschijn kan komen in die glazen bol.
Ik kan me er iets bij voorstellen Wil, maar je kunt je toekomst ook mede zelf bepalen. Angst is dan misschien om te zetten in kracht.
Geen angst, het werkt al lang zo, het is een kwestie van langzaam meegaan en niet continu terug willen naar de goede oude tijd. Degenen die met de PC en de iPhone (of een dergelijk app) en domotica om kunnen gaan krijgen het steeds makkelijker!;-)