Er was eens een zwarte prinses in een land hier ver, ver vandaan. Ze droeg een sluier om haar kostbaarheden te verbergen. Door omstandigheden, die buiten het bestek van dit sprookje vallen, moest de prinses haar land ontvluchten. In haar nieuwe woonplaats nam ze haar sluier af om haar medeburgers te behagen. De meisjes hier hadden sluik haar. Ze schoor dus ook haar krulletjes weg en zette een glanzende pruik op. Gelukkig was er ook een prins op een wit paard. Hij bekeek de prinses en zei: “Vrouw, hoe zie jij eruit?” De pruik zette hij af en hij kuste haar kale knikker. Als bij toverslag kroezelde de afro weer alle kanten uit. En ze leefden nog lang en gelukkig.
Ik heb je verhaaltje glimlachend gelezen. Had niets gepost, tot ik zag dat je een soller bent.
Ik vind het zo leuk om weer een soller genoemd te worden.
Niets doller dan een soller. Die laten wel met zich dollen, maar niet sollen.
Ha medesoller, Jouw naam is die van een sprookjesprinses: Prinses Isabel van Zieleghem, het land waar haren kroezen en prinsen op zwarte paarden zitten! Leuk sprookje trouwens!
Ja, Isabel is wel een echte sprookjesnaam. Leuk dat je in kort bestek een echt sprookje met bijhorende sprookjessfeer neerzet!
Mooi sprookje Isabel.