Het is niet zo moeilijk om vlot 120 woorden achter elkaar te plakken. 120 woorden die samen een verhaaltje vormen dat in sneltreinvaart te lezen is. Het is een kwestie van achter een pc gaan zitten en de vingers hun werk laten doen, zonder zelf lang stil te staan bij welke toetsen geraakt worden. Kinderlijk eenvoudig. Ook voor mij. Ondanks het feit dat ik mezelf jarenlang wijs maakte dat schrijven niet mijn ding is. Of was? Blijkbaar kan ook ik 120 woorden in logische volgorde aan papier of beeldscherm toevertrouwen.
Toch bekruipt me het ongemakkelijke gevoel dat je zonder richting ook in die 120 woorden te breedsprakig kunt zijn. En rijst een existentiële vraag. Wat doe je met 120 woorden?
Je de existentie laten voor wat zij is..
http://120w.nl/2011/120woorden-kun-je/#comments
Een roman schrijven?