Net op tijd stapt ze in lijn 13. Een walm van knoflook, de muffe geur van regenjassen, een kruidig parfum dringen zich op.
Ze zet een stapje opzij om zich te ontworstelen aan een lijf dat tegen haar aandrukt. Tevergeefs.
Er rest niets dan mee te deinen met de massa.
Bij de Westerkerk verlaten mensen de tram. Eindelijk komt er bewegingsruimte. In een fractie van een seconde is er plotseling dat blinkende mes. Gericht op haar. Een man kijkt haar strak aan. Vreemd genoeg voelt ze geen paniek. Er daalt een merkwaardige rust op haar neer.
‘Jij gaat eraan,’ fluistert hij. De woorden bereiken haar niet: alsof ze ketsen tegen een muur.
Pas in de nacht schreeuwt ze het uit.
@Nel: poeh, heftig
Ja, Lisette en autobiografisch (aantal jaren geleden)
Wat een vreselijke ervaring! Sterk neergezet.
@Nel. Wat een vreselijke ervaring. ‘Net op tijd’ begrijp ik niet zo.
Heftig, Nel. Maar sterk beschreven.
Het kwam bij mij bij de eerste lezing wat surrealistisch over, maar toen las ik de commentaren en in het licht van “autobiogafisch”, grijpt het mij echt naar de keel. De ergste werkelijkheid is vaak veel surrealistischer dan pure fictie. Gelukkig (zowel voor jou als voor de lezer) kun je het navertellen.
Ojee, autobiografisch. Daar heb je me stil Nel. Goeie beschrijving.
Dank je wel, Simone.
Han, met ‘net op tijd’ wilde ik aangeven dat de hp de tram op het nippertje haalde. Was ze een minuut later geweest, had het voorval nooit plaatsgevonden.
Inge, dank voor het compliment.
Dank je wel, Hekate. Ik heb het voorval met afstand beschreven. En ja, de werkelijkheid herken je aan haar onwaarschijnlijkheid, zei Gerard Reve al.
Hartelijk dank, Mechtilde.
@Nel. Dank voor je uitleg. Deze tram wil je juist het liefst missen.
@Nel, zoiets blijft je bij. Mooi dat je het goed onder woorden kunt brengen.
Dank je wel, Cora.
Het gebeurde een aantal jaren geleden en opeens dacht ik er weer aan bij dit weekwoord.
“Er daalt een merkwaardige rust over haar neer”, vind ik niet mooi. “in haar” is beter want bondiger en beeldender.
@Rob, @Nel. Er daalt een merkwaardige rust over haar neer. Ik zou zeggen: Er daalt een merkwaardige rust over haar heen, of er daalt een merkwaardige rust neer. ‘In’ lijkt mij niet juist in deze zin. Dan zou ik zeggen: ze voelde een merkwaardige rust in haar/zich.
Rob, Han,
dank voor de feedback.
Ik denk er nog even over na.
@Han “neer” hoeft er niet bij. Dat zit al in “daalt” en is dus overbodig. Je zegt dat “in”niet juist is in deze zin, maar je zegt niet waarom. Het blijft dus een soort nietes welles.
@Rob. Neer is hier niet overbodig, het hoort bij het werkwoord neerdalen. Er daalt een rust in haar lijkt mij geen goede uitdrukking. In (iemand) is hier dan wel heel letterlijk. Welles nietes hou ik niet van; het is slechts een mening.
Ja, als je er niet van houdt moet je het ook niet doen. En ik ook niet, maar ik merk toch even op dat ‘neerdalen’niet in het woordenboek voorkomt, dus dat is lulkoek. Maar inderdaad: dit heeft geen zin want ik heb alweer door dat jij niet het sportieve karakter hebt om toe te kunnen geven dat je ernaast zit en dat soort mensen mijd ik liever. Bij mij is het ook slechts een mening, maar ik vind het lelijk.
Dat doe ik ook niet. Jij zit ernaast, want neerdalen staat in het Groene Boekje.
En ook in de Van Dale. Dus hoezo lulkoek?
OK. Ik heb alleen in “Kramers”gekeken. Neem me niet kwalijk.
@Rob. Nee hoor, juist leuk om over taalkundige zaken te praten. Leer je van.
Han, Rob, ik heb een kleine aanpassing gedaan:
daalde over haar neer > daalde op haar neer.
Dank voor het meedenken.
@Nel. Geen dank!
help zeg,wat een indringende.komt binnen
En waarom moet ik nu aan Anja en Henk denken? Misschien hebben ze wel een duister verleden, die twee brave mensjes… I want more.
Dank je, frutselen in de marge (Ingrid?)
Nele,
Anja zit in een dip, maar ze komt terug.
Ze droomt nog regelmatig over Henk.
@Nel: nu wordt het spannend. Is Henk haar belager of haar redder of beide geweest? Of is er nog iets anders?
herkenbaar, de uitgestelde angst
Nel, deze week was er geen ontkomen aan, en dat is prima! Gefeliciteerd!
Josë, dank voor je reactie.
Ewald, dank voor je felicitatie. Fijn dat je hier toch nog leest en reageert.
Ik hoop dat de rust je goed doet.
Van harte!
Overigens vond ik dat de rust ‘over’ haar neerdaalde, wel passender. Een rust die zijn beschermende cocon over de hp neerlegt. Soms zijn de taalregels minder belangrijk dan de bedoeling die er uitspreekt.
Dank je wel, Hadeke. Ook voor je toevoeging.
Op mijn website heb ik overigens de oude versie laten staan:
https://www.nelgoudriaan.com/verhalen-120w/2018/
Eens met Hadeke. Goed stuk, al dan niet autobiografisch. Was wel even bang dat het stuk strandde in een droom. Een Dalidroom. Gefeliciteerd met de uitverkiezing.
Mien, dank!
Nee, zeker geen droom. Wel een nachtmerrie, vooral met terugwerkende kracht voor de HP.
Gefeliciteerd
@Nel. Van harte gefeliciteerd!
Han, Frank,
hartelijk dank!
@Nel, hartelijk gefeliciteerd!
Dank je wel, Cora.
@Nel: gefelicteerd, indringend beschreven. En wat ben jij een losbol @Hadeke, regels zijn regels, omdat het regels zijn
@Nel: het verhaal lijkt op een bepaalde manier op een ervaring die ik ooit had als barvrouw. Een totaal onbereikbare man (drugs?) drong zich op, en toen ik hem aansprak, greep hij met zijn hand in zijn binnenzak en zei: “of moet ik mijn pisool pakken” In en soort trance de politie gebeld, en die kwam meteen. De rest van de avond was ik niet in staat de eenvoudigste bestellingen te onthouden.
Nooit geschreeuwd, dus het zit nog ergens in me verstopt.
Dat roept je verhaal bij me op: lotgenoten dus?
van harte Nel.
Dank je wel, José.
Lisette, dank, ook voor het delen van je ervaring.
Hoe herkenbaar: de merkwaardige rust op het moment zelf en de reactie achteraf.
Alsof je op slot gaat en de emoties pas later loskomen.