‘Kom gerust binnen, de huisbaas is er niet.’
Nu haar pooier in de bajes zit, verdient ze het dubbele. Ze lacht. De corpsbal ziet dit als een uitnodiging en tuit zijn lippen. Snel draait ze zich om, weer zo een die betaalde seks verwart met betaalde liefde.
‘Hij logeert in Villa Duinzicht’, zegt ze om het afgesproken kwartier prettiger te vullen.
‘Wie?’
‘Mijn huisbaas.’
‘Op Texel? Daar ben ik als kind geweest.’
‘Nee, hij zit met wat gabbers in Scheveningen.’
Zij trekt hem tegen zich aan, de jongeheer staat paraat. Ze rolt haar rok omhoog en gaat liggen, de rechterhand als schede vermomd onder haar billen. Daar mag hij zijn sabel in opbergen. Merken ze nooit iets van, die studiepikkies.
