Schrijf mee!
« »

Poëzie

Lotje

20 juli 2016 | 120w | VmetdeVork | 6

Wendy stond in wit tuniek het Lot weer aan te staren
de rots waar zij op stonden kende beiden na de jaren
haar lichaam gaf te kennen dat ze tegenslagen had
de tatoeages schreeuwden wat ze nimmer meer vergat.

Het Lot kwam weer met rampspoed om haar leven te vergallen
men hoorde in de stad beneden zijne lachen schallen
dreigend stapte toen het Lot met woede op haar af
Wendy stond erbij of ze er weinig meer om gaf.

Wendy opent daarop dan haar hart en voelt zich trots
ze beukt het Lot met linkervuist in één keer van de rots
later in de stad verdeelt zij hoorns vol met mede
ergens in de wereld loopt ons lotje tussen vrede.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van VmetdeVork of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

6 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »