De frambozen in een vervelend knisperend plastic bakje dat nooit meer goed sluit. De andijvie – drijfnat – in een plastic zak…
‘Wilt u zegels?’ vraagt de caissière.
‘Nee, dank u.’
Aan de overkant was vroeger de groenteman. De geur die hongerig maakte. Geen plastic bakjes maar papieren zakken. Geen snijmachine voor andijvie, maar gewoon stronken. Het kartonnen doosje met aardbeien draaide hij ter controle om.
– ik sta weer in mijn korte broek naast mijn moeder in de groentewinkel met een frambozen-waterijsje in mijn hand. Nu nog lekkerder dan destijds. Ze rekent af; geen pasje, maar contant geld. Ze pakt de zegels aan: bij iedere bestede gulden één grijpstuiver.
’s Avonds eet ik de frambozen en denk – het doosje sluit niet meer.
Snap je!!! Daarom ben ik zo dol op de markt.
Levja, het verse, de herinneringen. Ik proef dat ijsje nog.
Ja, inderdaad dat verse. Misschien zijn daarom de moestuinen weer zo in zwang?
Mooie herinneringen, Han.
Geuren kunnen veel oproepen.
En… ik kreeg het doosje met de champignons vandaag niet meer dicht.
Op naar de markt dus voortaan.
De bak met druiven is ook altijd veels te groot voor mij alleen.
Bij ons is de groenteman wel terug in het straatbeeld. Eenmaal per week kunnen we vers aan de deur kopen. Zalig!
@Nel. Ik haat die rotdoosjes van dat harde plastic. En dat moet ik voor een plastic tasje betalen… @Lousjekoesje. Haha, dat probleem heb ik ook altijd.
@Ingrid. Wat een weelde. Dank jullie allen hartelijk!
Mooie herinnering, Han. Er zijn meer mensen die de nostalgie missen, dit soort winkels zijn bezig aan een hernieuwde opmars. Kleinschalig met persoonlijke aandacht.
@Nyceway. Daar ben ik blij mee. Bij mij is dit ook het geval. Alleen… erg duur.
Ja, die nostalgie…
Gesneden groenten koop ik nooit, die is vaak al aan het rotten in de plastic zak, bah. En als het plastic bakje niet meer dicht gaat, doe je er toch gewoon een folietje overheen?
Wij hadden ook zo’n groenteboer. Geen grijpstuivers, maar wij hadden een blikje vol kassabonnen in de keuken staan. Als ze opgeteld een bepaald bedrag waren, kregen we een volgende keer korting. En met de papieren zakken speelden we winkeltje….
Dat ik al nostalgisch ga zitten wezen… je maakt wat los Han!
@Alice. Dank je. Nostalgie, een lach en een traan, denk ik.
@Marlies. Dank voor je reactie. Natuurlijk kan je er folie omheen doen. Maar is dat de bedoeling? We moeten toch de afvalberg verminderen? Zeker met plastic.
Hierover heb ik een tijdje geleden een langere column geschreven; dus als je interesse hebt: http://www.metronieuws.nl/leze.....sje-omheen
Ik ga ook met tasjes en bakjes van thuis naar de markt. Scheelt bergen afval en is zoveel lekkerder!
Katie, ik doe heel lang met plastic tasjes. behalve als ik visafval heb.
Goede column, Han! Trouwens, mijn ‘oplossing’ met folie was maar een grapje. Wat tandpasta betreft: die gebruik ik al zeker een jaar niet meer. Ik poets met baksoda, velen malen goedkoper en je hebt er geen plastic afval van.
Plastic zakjes hergebruik ik vele malen. Ook papieren zakjes, trouwens.
@Marlies. Bedankt voor het lezen. Dat grapje begreep ik wel, hoor!
Tandpasta gebruik ik wel. Maar… dat zit én in een doosje én is geseald. Belachelijk!
… en dan is de tube zelf ook nog van plastic! Zoveel dingen zijn dubbel verpakt. Echt belachelijk.
Broeder Maas,
Daarom koop ik de meeste groenten en fruit bij de groentevrouw.
Als ze me binnen ziet komen pakt ze al een papieren zakje.
Han, ik kreeg dit gedicht van Willem Wilmink in mijn mailbox en moest aan jouw stukje denken:
Kruidenier Niessink schepte met gemak
enorme slierten zuurkool in een zak.
Hij gaf mijn buurmeisje en mij een keer
plaatjes cadeau, doorzichtig en heel teer,
het ene rood, het andere groen. Of blauw?
Op beide plaatjes stond een boerenvrouw,
trots, in zowat dezelfde keuken, maar
legde je die plaatjes op elkaar,
dan werd het één tafereel, zo echt, zo diep,
alsof je zelf dwars door die keuken liep.
..
@VmetdeVork. Leuk, dank voor je reactie. @Nel. Wat leuk! Dank je.