Ik moet een uil maken die
lacht, ik dacht
een soort van oplossing
voor wat nog niet verzonnen, of
een antwoord ook
op dat aan hoeken stoot en
telkens benen, tenen bloot
niet zacht verschijnt of lacht
als vacht voor blinde schenen
Maar in letters, woorden
weet ik macht;
het maken van gedachten
klinkt dan die klus anders
Tussen mij en lakens wordt
het nacht,
de vlokken vlokken zinnen,
minnen bolle kracht
Dan is het af
Ik heb een uil gemaakt
die kust en zinnen vlecht
waarmee op hoeken hij dan sust
en zachte kussens legt,
ik heb een uil in mij
die rond van doeken lacht en
met de naakte ogen van zijn binnen
flirtend
op zijn vraagstuk wacht
Wie gaf mij toch een hartje? ☺ï¸
ik! of nee, toch niet!
Geen hartje van mij. Mij te raadselachtig. Maar ik vind de stijl mooi. Dat wil ik ook proberen.
Een vrouw die lacht
voorzichtig, zacht
…
Fascinerend gedicht, Luus.
Jammer Chris, ik weet dat jij toch ook graag met woorden speelt. Maar dan moet je hier inderdaad niet op hartjesjacht zijn. ? Toch zit er meer in dan je zou vermoeden. ?
@Lousjekoesje, ik ben best blij met zacht en voorzichtig lachen (als het maar lief bedoeld is. Maar het mag het ook luidkeels, ik heb kussens tegen het stoten ingebouwd ?). Nee serieus, ik waardeer je oprechte reactie!
@Nel, dankjewel! Soms moet je iets durven waarvan je weet dat het niet makkelijk over zal komen. Ben blij dat het je kon fascineren. Dat was mijn bedoeling. ?