Ze is vanmorgen begraven, mijn vriendin. Wij waren zo verschillend. Twee vrouwen die samen hun laatste jaren doorbrachten. Op de tafel ligt nog haar leesbril, met de poten dichtgeklapt op tafel, zodat het glas niet beschadigt, want ik was altijd erg voorzichtig met mijn, maar ook met haar spullen. Zij gaf daar niet om en zou de bril zonder nadenken op het glas van de tafel leggen. ‘Dan kopen we toch gewoon weer een andere bril’, zou ze zeggen, ‘Bovendien moet je met je tijd mee, ook brillen zijn aan de mode onderhevig’. Maar ik vond dat men zo lang mogelijk met dergelijke dingen moest doen: zuinigheid betrachten. Ik heb mijn bril altijd aan een koordje om mijn nek hangen.
Recente reacties