Ik kan niet opruimen zonder even stil te staan.
Dure dingen zijn voor mij waardeloos, bij een verhuizing gooi ik ze zomaar ineens weg.
Mooie, kleine en dierbare herinneringen belanden in een doos.
Mijn doosje vol liefde.
Handgeschreven brieven, kaarten en gedichten.
Foto’s; zwart-wit, vergeeld en vervlogen.
Knipsels, briefjes en boeken.
Cassettebandje met de stem van mijn oma.
Mijn eerste schoentjes.
Mijn verhaal verschuilt zich in één simpele doos.
Tegenwoordig zijn het niet alleen mijn herinneringen, maar horen er ook twee andere levens bij.
Minuten – soms uren – later vind ik mezelf terug, zittend op de grond met alles om mij heen verspreid.
Een glimlach op mijn gezicht of tranen in mijn ogen.
Opruimmijmeringen. Huis vol herinneringen. Is mij zo lief.
Recente reacties