Wat een tijd, ons verkeringsjaar. (Hoe noemen ze dat eigenlijk tegenwoordig?)
We brachten eindeloze uren door in danszalen en cafés waarvan we de muziek van alle jukeboxen uit ons hoofd kenden.
Dit was een van de allersimpelste liedjes maar omdat de titel op mij sloeg -zo speelden we dat in onze verliefdheid- vonden we het prachtig.
Daar zaten we dan, elkaar met innige blikken aanstarend, biertjes drinkend, vooruitdenkend aan een plek waar we een nachtkus konden uitwisselen. Onze ouders waren onverbeterlijk streng; waar andere stelletjes allang gingen âhokkenâ dienden wij onze handen thuis te houden.
Het viel niet altijd mee.
Recente reacties