De laagstaande zon kleurt de wereld rood. Zo rood als het in de zomer nooit is. Dan is het altijd een fel schitterend licht dat in je ogen prikt. Dit rood is zacht en vol. Gerijpt door de zomer, klaar om de bladeren te verven. De koffie is sterk en warm op deze zaterdagochtend. Hij is niet gepland, want ik moet weg. Maar een stukje verdwaald ontbijt in mijn keel noopte me tot drinken, stoppen, wachten, pauze. Ik voel langzaam de warmte langs mijn keel glijden en kijk vol ontzag naar het onverwachte kadootje dat ik deze ochtend mag ontvangen.
Recente reacties