Vandaag hebben we ringen, ik haat die krengen.
Ik pak de ringen vast en doe een poging een beweging te maken die resulteert in het tot stand komen van een oefening waarbij je je voeten in diezelfde ringen steekt. Natuurlijk faal ik hopeloos.
Mijn gymleraar, Hork genaamd, in het bezit van een volle Stalin snor en niet langer in het bezit van zijn rechter wijsvinger, geen idee waarom eigenlijk, nooit naar gevraagd, schudt het hoofd mismoedig en geeft me een zetje waardoor ik mijn voeten in de ringen kan krijgen.
Daar hang ik. Mijn handen worden glibberig van het zoute zweet. Ik voel hoe ik mijn greep verlies.
De dramatische val op mijn billen heeft me een zekere voldoende gekost.
Recente reacties